स्मृतिका पन्नाहरु

              आफ्नो नामको पछाडि टाईटल झुण्डयाउने चलनले बेसी-साहिँलीलाइ पनि छाडेन । बाबुआमा मामाले राखिदिएको नाम प्रेमकुमारी भए पनि अर्जेल बाजेको साहिँलो छोरोसंग लगन गाँठो गाँस्सिएपछि तिनी गाउँमा साहिँली भनेर चिनिनथाली । तर साहिँलीको अगाडि ुबेसीु कसरी झुण्डियो त भन्दाखेरी छुट्टै उपकथा नै रहेछ ।                   बिहे भएको चार पाँच बर्षसम्म पनि काखमा नाति नपरॆपछि अर्जेल बुढोले झण्डै अर्की केटीको चाँजो गरिसकेको थियो तर गाम्का अरु बुढाहरुले पहिले केही समय बिचार गर्न भनेपछि उनी रोकिए र जान्नेहरुलाइ देखाए । तर कसैले पनि यस्सै हो भन्न नसकेपछि बुढोको हड्डी गल्यो । अर्थात बुढोलाइ खपिखानु भएन । उसले साहिँलाको लोग्नेस्वास्नीलाइ तल बेसीमा गएर बस्ने र काखाँ नाति ल्याएर नराखि दिएसम्म खेतिपाति गरेर उतै बस्नू भने । त्यसपछि तिनका बुढाबुढीलाइ बेसीबाट माथि उक्लन निषेध जस्तै भयो । आजकल जस्तो बडाको कुरो काट्ने चलन त्यतिवेला थिएन काईँकुईँ नगरी ती बेसी झरे । काँचो उमेरले गर्दा सुरुमा ...