प्रियाको सम्झना

लेखक -तीर्थराज वाग्ले

हिमाली काख, कलिलो घाम, बतासे डांडामा,

सुसेली हाल्दै, बजाई पात, नपर्खे सांझमा,

दूर छु म त, नगर दुर, यो साल आउन्न,

मायाले ति म्रै, सताए पनि, फर्कन पाउन्न ।।

सोच्दछु गम्छु, प्रेयसी तिमी, अधीर कतिछौ,

प्रियले भुल्यो, भनेर कतै, बिलौना गर्दैछौ,

एकाग्र म छु, सोच्दिन अरु, तिमी नै मेरी हौ,

विश्वास गर, अटुट प्यार, दृष्टि मै तिमी छौ ।।

दशैं नि गयो, तिहार आयो, खुशी कि आएन ?

आफैमा दंग, स्वतन्त्र संग, कि यादै आएन ?

कलेज विदा, भएको होला, गाउं मै गई हौ ?

विदेशी हाल, शहरी चाल, कि सूर्ता मानी छौ ?

यो मुटु दुख्छ, त्यो भाका सुके, गायौ कि गाइनौ ?

किनेर लुगा, लगाई, मिठो, खायौ कि खाइनौ ?

बेखर्ची थिएं, पठाउं पैसा, के गरी चलायौ ?

विरह गरी, कि आफै अझै, उदेक बनायौ ?

मेरो त यस्तै, व्यस्तको व्यस्तै, फुर्सदै हुंदैन,

यादले तिम्रै, पिरल्छ संधै, न्रि्राले छुंदैन,

फोनमा बोल्ने, धोको ता थियो, यो बोली खुल्दैन,

जाग्राम बस्ने, जागिरे छु म, पढेको मिल्दैन ।।

एकान्त बास, तस्वीर साथ, उमेर गएछ,

कागजी भाषा, प्रेमको लिला, उपाय रहेछ,

नजर घुम्दा, क्यै हल्ला चल्ला, बल्झेला भावना,

आत्मामा गाढा, हर्पल प्रिया, तिम्रै छ सम्झना ।।

साभार- nepalipost.com